Slechts twee jaar geleden nam ik nog verlof op het werk wanneer de Rode Duivels speelden. Onder leiding van een enorm arrogante Robert Wasseige, bij wie vriendjespolitiek schering en inslag was, bikkelden onze Duivels tegen Brazilie. Alles was aanwezig bij mij die dag: emotie, de hoop van een prestatie tegen het grote Brazilie en vooral...interesse hoe deze 11 kleine Belgjes het ervan gingen afbrengen. Je zag het ook aan de spelers...Wilmots knokte met hart en ziel, een Wesley Sonck zou een Braziliaan aan stukken gebeten hebben...iedereen ging ervoor. Zelfs ondanks een nederlaag konden we als supporters met het hoofd omhoog buiten komen en zeggen: "we hebben ons best gedaan."

Over enkele dagen begint Belgie z'n WK campagne tegen Litouwen. "And frankly my dear, I don't give a damn.", om eens een gevleugelde uitspraak te gebruiken. Het interesseert me gewoon niet meer wat de ploeg van Antheunis gaat doen. Echt niet...en het is met pijn in het hart dat ik dat zeg.

Soms stel ik me vragen over mezelf...ook bij dit. Waarom kan deze ploeg mij niet boeien? Vreemd - ik was 100% pro-Antheunis bij z'n aanstelling. Van Antheunis verwachtte ik, in tegenstelling tot zijn voorgangers (een mummelende Van Himst, een arrogante semi-demente Waseige, een door-een-persoonlijke-haat-tegen-Scifo-ons-uit-Frankrijk-laten-spelen Leekens) een frisse blik op het voetbal. En Antheunis bracht dat ook...de kern werd vernieuwd als nooit tevoren. Allerlei jongeren kregen hun kans, en toegegeven, ze spelen soms het beste voetbal dat Belgie al in ruime tijd laten zien heeft.

En toch boeit het me niet...waarom waarom? Er zijn toch een aantal redenen...eerst en vooral spelen redelijk wat van de jongeren bij een buitenlandse club. Een Thomas Buffel bv., schitterende voetballer, maar heeft in de Belgische eerste klasse nog niet gespeeld. Tom Soetaers, Jelle Van Damme, mocht ik ze op straat tegenkomen, ik zou ze niet herkennen. Het feit dat ze in het buitenland zitten, betekent ook dat ze iets kunnen. Maar de faktor "herkenning" is nihil. Dat maakt het voor mij ook moeilijker om voor de ploeg te juichen. Ik wil soms zeggen van "Schitterende pass van Van Damme"...maar 'k zou niet weten wie Van Damme is. Vroeger had je die herkenning meer. Neem nu een, ik zeg maar iets, Rudi Smidts. Van Damme is ongetwijfeld beter maar elke Belgische voetballiefhebber kende Smidtske. Zo zijn er tal van voorbeelden.

Maar dat is niet de enige reden. Hoe vernieuwend de politiek van Antheunis ook mag zijn, ze is ook discriminerend. Neem nu twee voorbeelden: de selecties van Tristan Peersman en Anthony Van Den Borre. Geen van beiden heeft al 20 wedstrijden in eerste klasse gespeeld, geen van beiden heeft dit seizoen al 1 minuut gespeeld! En Peersman is basisspeler, en Van Den Borre zit op de bank. Wat voor een signaal geeft dit aan een Frederic Herpoel, die al meer dan 200 wedstrijden in de basis staat. Of aan bv. een Frank Defays? Of een Christophe Gregoire? Dat je bij Anderlecht moet spelen om een selectie-kans te maken. Of Brugge...want Jonathan Blondel is ook zo'n geval. En zelfs Standard Luik maakt nog een waterkansje maar de andere ploegen? Forget it...die spelers krijgen zelfs geen kans.

Dus wij fans moeten zitten kijken naar een ploeg van spelers die we enkel van naam kennen maar nog nooit hebben zien spelen. Voor sommigen geen probleem, maar ik heb het daar moeilijk mee. Ik word bijna verplicht me te gedragen als ... een successupporter. Juich wanneer je ploeg voorkomt, als het slecht gaat, zeggen we gewoon dat die Antheunis onbekende nietsnutten selecteert. Voor heel wat mensen geen probleem - maar zo'n redenering kan ik niet volgen.

Eigenlijk ben ik blij dat Bart Goor er nog bijloopt. Ik heb Goor altijd een beperkte voetballer gevonden, ook geen al te slim bazeke want ik hoor hem echt niet graag bezig. Komt er nog bij dat het iemand vanuit de buurt is...nee, ik ben echt niet pro-Goor geboren. Maar ik ben wel tevreden dat hij bij de Rode Duivels nog rondloopt - dan herken ik tenminste nog 1 gezicht.

Belgie heeft momenteel de beste ploeg van de laatste 10 jaar, en als ze ooit een kans maken om op voetballend vlak de kwalificatie af te dwingen is het nu. Helaas zal ik bijna evenveel Litouwers herkennen als Belgen, en dat maakt voor mij de wedstrijd al even interessant als een oefenpot van Hannuit tegen Dinant Sport.